Słońce dodaje energii, więc działamy i- wybieramy patrona szkoły. Patron szkoły wyznacza kierunek działań dydaktyczno-wychowawczych, jest filarem wokół którego buduje się program wychowawczy szkoły. Drogą głosowania w naszej szkole wybraliśmy trzy postacie godne tytułu- Patron Szkoły:
1. Jan Brzechwa
2. Kornel Makuszyński
3. Maria Grzegorzewska.
Kto zostanie patronem szkoły? Zadecydują pracownicy szkoły, uczniowie, rodzice i przyjaciele szkoły. Głosowanie odbędzie się, kiedy zaprezentujemy trzy wybitne postaci na szkolnym fb. Dzisiaj krótka informacja o życiu i twórczości pierwszego kandydata Jana Brzechwy.
JAN BRZECHWA (właś. Jan Wiktor Lesman)
urodził się 15 sierpnia 1898 roku w Żmerynce na Podolu, zmarł 2 lipca 1966 roku w Warszawie. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Był polskim poetą, autorem popularnych wierszy dla dzieci jak i utworów satyrycznych, tłumaczem poetów– m.in. Puszkina, Majakowskiego i Jesienina. Nie można przecenić roli literatury dziecięcej w uczeniu, wychowaniu i wspieraniu rozwoju dzieci.
Świat przedstawiony w literaturze pomaga dziecku przenieść się do świata myślenia symbolicznego, czemu towarzyszy zawsze rozwój emocjonalny i poruszenie wyobraźni.
Dziecko czytając baśnie, wiersze, opowiadania, czuje się uczestnikiem prezentowanych zdarzeń świata przedstawionego. Bohaterowie literaccy Brzechwy budują specyficzny kontakt dziecka z otaczającą je rzeczywistością, wychodząc od kontekstu zabawy. Bohaterami utworów Brzechwy są zwierzęta domowe (kaczki , kury, krowy), owady (muchy, pająki), zwierzęta leśne oraz niecodzienne postacie mieszkające Na wyspach Bergamutach.
Nie zapominajmy również o ideale nauczyciela - panu Kleksie, który siada na nieistniejącym krześle, przyrządza znakomite potrawy za pomocą kolorowych far i łata dziury w serze. Świat wyczarowany piórem Jana Brzechwy wolny jest od przemocy, okrucieństwa i zła. Jego wiersze na długo pozostają w pamięci, stanowią repertuar konkursów recytatorskich, kompozytorzy piszą do nich muzykę, a dzieci już w przedszkolu śpiewają „Kaczkę Dziwaczkę” czy recytują wiersze „Na straganie”, „Sum”, „Na wyspach Bergamutach”, „Kwoka”, „Leń” , „Skarżypyta”, „ZOO” i wiele innych. Teksty Jana Brzechwy są wiecznie żywe. Uczą, bawią i wzruszają kolejne pokolenia. Kiedy więc będzie nam smutno przenieśmy się w pełen humoru świat wyobraźni „profesora serdecznego uśmiechu”…
KORNEL MAKUSZYŃSKI to drugi kandydat na Patrona naszej szkoły.
Urodził się 8 stycznia1884 r. w Stryju koło Lwowa w rodzinie Julii z Ogonowskich i Edwarda Makuszyńskiego - emerytowanego pułkownika armii austriackiej, zatrudnionego na stanowisku pisarza. Po wybuchu I wojny światowej Kornel Makuszynski został zesłany wraz z żoną w głąb Rosji, ale za poręką przyjaciół został zwolniony z zesłania i powrócił do Lwowa. Po śmierci pierwszej żony poślubił w Zakopanem śpiewaczkę operową, Janinę. Okupację niemiecką i Powstanie Warszawskie Makuszyński przeżył w stolicy. Doświadczenia wojenne to obóz Pruszkowie i Opocznie. Od końca wojny zamieszkał w Zakopanym. Z inicjatywy Kornela Makuszyńskiego powstało na stokach Gubałówki sanatorium dla młodzieży. Pisarz inicjował też zbiórki pieniężne na sprzęt narciarski dla najbiedniejszych dzieci.
Kornel Makuszyński był poetą, powieściopisarzem, felietonistą, recenzentem teatralnym, ale największą popularność zdobył jako autor książek dla dzieci i młodzieży. Pierwszą książką dla dzieci był „Szewc Kopytko i kaczor Kwak”, potem przyszły następne: „O dwóch takich, co ukradli księżyc” , „Panna z mokrą głową”, „Przyjaciel wesołego diabła”, „Szaleństwa panny Ewy” i wiele innych.
Dla najmłodszych we współpracy z rysownikiem Marianem Walentynowiczem napisał cykl historyjek słowno-obrazkowych: „Przygody Koziołka Matołka” , „Przygody Małpki Fiki-Miki” i inne.
Makuszyński nie lekceważył sobie małego odbiorcy. Był świadomy, iż ta najwdzięczniejsza publiczność jest zarazem niezmiernie wymagająca i że tworzenie dla niej nie jest sprawą łatwą. Promień słoneczny powiada mu przecież: „ Jeślibyś umiał pisać tak, aby cię każde dziecko pojęło, byłbyś wielki”.
Był pisarzem, który wierzył w człowieka, w to, że w każdej ludzkiej duszy jest wiele dobra i miłości . O tym pisał i tego uczył w swoich książkach .
Władze komunistyczne skazały Kornela Makuszyńskiego na zapomnienie, bo w swych książkach dawał świadectwo istnienia Boga, który jest źródłem tego, co w człowieku dobre i szlachetne. Jego książki znalazły się na powstałej w 1951r. tajnej liście książek nazwanych ideologicznie szkodliwymi i przeznaczonymi do likwidacji. W 1944 r. pisarz przeniósł się na stałe do Zakopanego, gdzie wraz z żoną zamieszkał w willi „Opolanka”. Tu rozpoczął się ostatni rozdział życia pisarza. Nie pisał już powieści, był schorowany, popadł także w złą sytuację finansową. Odbywał jednak spotkania autorskie w sanatoriach i zakładach pracy. Cierpliwie odpisywał też na listy, które napływały z całego kraju. Zmarł 31 lipca 1953 roku. Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Na pytanie dziennikarzy -Jakim był człowiekiem?- mieszkańcy Zakopanego odpowiadali-Był dobrym człowiekiem.